Tai Chi

Zdrowotny wpływ Taijiquan na organizm człowieka

Tai chi to łagodne przechodzenie ruchu w bezruch, napięcia mięśni w rozluźnienie, a wdechu w wydech.
Piękno, harmonia i spokój płynące z praktykowania TAI CHI  to jedynie wycinek korzyści, jakie przynosi ta niezwykła sztuka walki, relaksacji i medytacji.  Obok tego, tai chi  jest niewyczerpanym źródłem  zdrowia i wyśmienitej kondycji do późnych lat. Usprawnia pracę układu sercowo-naczyniowego, podnosi sprawność układu kostno-stawowego i mięśniowo-ścięgnistego, a także zwiększa zakres ruchu w stawach, polepsza koordynację i ogólną motorykę. Wydatnie wzmaga ścięgna, stawy i kości co ma duże znaczenie szczególnie u osób starszych, u których istnieje niebezpieczeństwo wystąpienia osteoporozy.
W Chinach ćwiczenia ruchowe od dawna zostały uznane za ważny środek leczniczy i profilaktyczny. Zalecane były przez lekarzy, tak jak obecnie lekarz przepisuje lekarstwo. Praktyka medyczna była ściśle związana z obserwacją przyrody, jej sił samoregulacji i wewnętrznej równowagi, wiele też pozycji TAI CHI  pochodzi z naśladownictwa ruchów zwierząt.  Ruchy  zwierząt stały się podstawą wielu systemu CHI KUNG.
Jak wykazują badania medyczne prowadzone od lat w Chinach oraz ostatnio również w Europie, regularne uprawianie tai chi w szczególności poprawia sprawność układu oddychania, przyczynia się do zwiększenia ruchomości klatki piersiowej i pozytywnie wpływa na zmiany funkcji odpornościowych. Ruch tai chi reguluje ciśnienie tętnicze krwi, polepsza przemianę materii i wzmaga ogólną kondycję. Łagodne, płynne i okrągłe ruchy tai chi angażują różne mięśnie w tak dużym stopniu, że pomimo upływu lat pozostają one silne, sprężyste i elastyczne, lub też stają się takimi w miarę ćwiczenia.
Tai chi równoważy energię, dzięki powolnym ruchom i naprzemiennym napięciu i rozluźnieniu. Wzmaga elastyczność i siłę, pobudza energię chi, wzmacniając ją. Choroba pojawia się tam, gdzie następuje brak równowagi chi, jej nadmiar lub niedobór. W czasie ćwiczenia tai chi następuje regulacja i uaktywnienie energii chi. Zaczyna ona  przepływać swobodnie między narządami wewnętrznymi, powodując większą odporność na bodźce płynące z zewnątrz. Ten proces jest odczuwany przez ćwiczącego. Ćwiczenia tai chi obok funkcji regulacyjnych posiadają także funkcję diagnostyczną. W momencie, gdy zostanie zaburzona energia i ma rozpocząć się proces chorobowy, gdy występują pierwsze sygnały braku właściwego krążenia, wtedy w czasie ćwiczenia zaczynamy je odczuwać i możemy im przeciwdziałać.
Samemu można się przekonać, że oddychanie jest utrudnione kiedy piersi, plecy, barki lub ramiona są napięte. Stopień upośledzenia oddychania jest w takim wypadku proporcjonalny do stopnia napięcia mięśniowego. W TAI CHI wymagana jest określona postawa– luźne barki, wyprostowana głowa, naturalnie wyprostowany tułów, rozluźniona klatka piersiowa i przeniesienie świadomości na DAN-TIAN. Ta typowa postawa, połączona ze świadomym oddychaniem i uspokajającymi harmonizującymi ruchami TAI CHI zwiększają ruchomość klatki piersiowej i elastyczność tkanki płucnej. Ćwiczenia tai chi prowadzą do zmniejszenia częstotliwości oddechów i zwiększenia pojemności płuc, skutkiem czego jest podwyższenie możliwości obciążenia organizmu bez wystąpienia zadyszki. Tai chi prowadzi do lepszego krążenia krwi w naczyniach wieńcowych, dzięki czemu serce może silniej uderzać i lepiej się kurczyć. Poprzez odpowiednie  oddychanie następuje właściwe dotlenienie. Pełne oddychanie stymuluje pracę żołądka, wątroby i nerek, poprawia trawienie i reguluje czynności wydalania. Właściwe dotlenienie zapobiega odkładaniu się cholesterolu.
Tai chi w sposób doskonały wpływa na aparat ruchowy, wzmacniając mięśnie, stawy, ścięgna. W czasie ruchu następuje łagodny masaż stawu skokowego, kolanowego i biodrowego. Koliste ruchy rąk, przy rozluźnionych mięśniach, masują również stawy : barkowy, łokciowy i nadgarstkowy. Ćwiczenia prostują też kręgosłup. U osób ćwiczących długo tai chi rzadko dochodzi do takich zniekształceń jak skolioza, nieprawidłowa lordoza bądź kifoza, lub do zaokrąglenia pleców spowodowanego wiekiem. Przy prostym kręgosłupie nie jest ściśnięty brzuch, nie ma też ucisku na klatkę piersiową, umożliwia to prawidłowy, pełny oddech.
Tai chi wpływa pozytywnie na zmniejszenie się poziomu agresji, zmniejsza  depresję oraz wpływa na wzrost poczucia własnej wartości i sensu życia. Tai chi wprowadza ćwiczącego w stan psychicznego i fizycznego odprężenia, pozwala na spojrzenie w głąb siebie. Przez ograniczenie aktywności umysłowej skierowanej na zewnątrz i skupieniu się na swym wnętrzu, oddziałujemy stopniowo na własną świadomość, jak i podświadomość, przez co praktyka staje się swoistą formą psychoterapii. W jej trakcie następuje powolny wewnętrzny rozwój osobowości ćwiczącego, harmonijne scalanie jego psychiki, wzrost samoświadomości i odczuwania możliwości i ograniczeń własnego ciała i umysłu.